Mehmet AYSAN
@mhmtaysn
1989 yılında tanımıştım Cevdet Amcayı. Uşak’ta
esnaftı. Altmış yaşlarındaydı. Ben ise henüz on bir. Kaldığımız yurda gelir
gider, torunu yaşındaki çocuklarla sohbet ederdi. Siz derdi, “geleceğisiniz bu
ülkenin, size çok güveniyorum.”
O yıl dershanemiz yoktu Uşak’ta, bir yıl sonra
açıldı. Belediyeye ait bir işhanının tek katında faaliyete başladı. Çok az
öğrenci ve bir avuç öğretmenle. Sonra büyüdü, öğrenci sayısı arttı, başarılar
ardarda geldi. Başarı geldikçe sayı daha da arttı. Ve o tek kat yetmez oldu
dershaneye.
Bu davaya gönül veren esnafların da katkılarıyla, öğretmenlerin "biz gerekirse maaş almadan çalışırız" demesiyle, ana cadde üzerinde olmayan, hayli eski bir bina satın alındı. Bina dershane
olmaya uygun değildi. Katlardaki duvarlar tamamen yıkıldı. Dershane olarak
hizmet verebilmesi için yeniden odalara bölündü. Dershane inşaatında çalışmak
için, birkaç arkadaş gönüllü olmuştuk. İnşaata gittiğimizde tanıdık bir sima
karşıladı bizi. Yetmişe yaklaşmış yaşı ve bükülmeye başlamış beli ile Cevdet
Amca oradaydı.
Tuğla taşıyor, harç karıyor, kum eliyordu. “Haydi
çocuklarım gayret edelim, bu bina eğitim sezonuna yetişsin” diyordu. O yaşında
oradan oraya koşturuyor, bir taraftan da yorgun gözükenlere moral vermeye
çalışıyordu. Eldeki para binayı almaya yetmiş, ihtiyaç duyulduğu kadar işçi
çalıştırmaya yetecek bütçe kalmamıştı. Bunun farkında olan Cevdet Amca ve
arkadaşları, “iş başa düştü” deyip, amelelik yapmaya koşmuşlardı.
“Bu dershaneden yetişecek çocuklar, bir gün büyük
adam olacak, yenilerini yetiştirecekler” diyordu Cevdet Amca. Bir taraftan dua
ediyor, diğer taraftan da durmadan çalışıyordu. Akşam olup biz inşaattan
ayrılırken, O hala orada çalışmaya devam ediyordu. Dershane binası bitti, bir
aylık bir gecikmeyle sezona yetişti. Sonra o dershane daha da büyüdü, yeni
şubeler açtı. Cevdet Amcanın duaları kabul oldu. Oradan yetişenler, yenilerini
yetiştirdi.
Sonra bir gün Cevdet Amcanın vefat haberini aldık.
Çok üzüldük, çok dua ettik arkasından. Ne zaman o dershane binasının önünden
geçsek, rahmet diledik aziz ruhuna. O binanın her tuğlasında, her taşında, her
kum tanesinde alın teri ve duası olan Cevdet Amca’yı hiç unutmadık.
Şimdi siz bir süredir, “kapatacağız dershaneleri”
diyorsunuz ya, ben hiç inanmıyorum buna. Sizin yapmayacağınızı değil,
yapamayacağınızı biliyorum. Çünkü en başta Cevdet Amca izin vermeyecek buna.
Dimdik duracak ruhaniyetiyle karşınızda. “Kapattırmam” diyecek size. Sonra
diğerleri, bu davaya baş koymuş, bu hizmete omuz vermişler dikilecek karşınıza.
Ve bu tavrınız Gayretullah’a dokunacak elbet. Mıhlanıp kalacaksınız yerinizde.
Cevdet Amca’nın hayali gözümün önünde kaç gündür.
Yine telaşlı, yine stresli, yine sağa sola koşturuyor, yine dertli. Derdi,
sizin yapmayı planladıklarınız değil, sizin neden böyle yaptığınız. Derdi, bu
milletin emeğiyle, alın teriyle ve dualarıyla kurulmuş eğitim kurumlarını neden
kapatmaya çalıştığınız. Derdi, sizin akibetinizin ne olacağı.
aminnnn
YanıtlaSilCevdet amcalari cok bu milletin isimsiz kahramanlari çok. .. önünde duracacak cevdet amcalar çok manen dur demesiyle durmayacak hadise de yok Gayretullaha dokunmasi icin belki biraz daha izdirap tohumlari ekilmeli gonullerimize...
YanıtlaSilAmin bütün samimeyetimizle yukarda anlatılanlara katılıyrm
YanıtlaSil